| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Kłamią
Oshukują
Czują się z tym dobrze
A ja znów stoję z boku
Znów patrzę na to wszystko
I znów załamuję ręce
Zabijają
Kradną
Nie widzą zła
Nie chcą go znać
Ja jestem z boku
Widzę je
Przerażam się nim
A oni chodzą
W tych swoich maskach
Udając szczęśliwych
Kłamiąc
Okłamując samych siebie
Załamuję ręce
Nic nie mogę zrobić
Walczę
Byle nie stać się jednym z nich
Czy mi się uda?
Mam nadzieję…………….
„Ilu jeszcze” – właśnie doshedłem do wniosku (tzn. podejrzewałem to od dawna, ale pewien nie byłem), że nikomu nie mogę wierzyć. Nikt nie będzie ze mną szczery. Nikt nie pokaże mi własnego oblicza. Wszyscy skrywać się będą za maskami zakładanymi, na co dzień. Grają swoje małe role, przed kim? Przed innymi, tylko po to by zostać zaakceptowanym, boją się samotności. Nie chcę takich ludzi, takich znajomych, takich „przyjaciół”. Zakłamani, przesączeni swą druga osobowością. W końcu sami nie rozróżniają swych masek, nie pamiętają jush siebie prawdziwego. W końcu ich maska staje się ich twarzą. Nigdy nie uzyskuję prawdy, rozmawiając z człowiekiem nie wiem jush czy rozmawiam z tą samą osobą, co wczoraj. Ich maski, ich kłamstwa, ich światy. To wszystko, co wypełnia ich życie. Gubią się w swych kłamstwach. Zmieniają swe wspomnienia, dodają do nich wydarzenia, które nigdy się nie miały miejsca. W efekcie końcowym, świat staje się jednym wielkim kłamstwem. Politycy kłamiący na wyborach, ekolodzy oshukujący wyniki dotyczące zanieczyszczenia, dzieci oshukujące rodziców, policja oshukująca „dobrych” obywateli. Wshyscy kłamią. Najgorshe jednak jest to, że nie potrafię tego zaakceptować, Nie chcę tego przyjąć do wiadomości, wydaje mi się, że tak być nie powinno. Niestety. Niemożliwe jest życie w prawdzie. Ludzie oshukują nawet samych siebie, wmawiają sobie, że czują się dobrze, że wszystko jest w porządku. Kłamią by się nie załamać. A ja nie mogę, nie chcę kłamać, nie chcę akceptować kłamstwa. Sam często kłamię, zakładam maskę, przed ludźmi, przed którymi nie chcę, aby mnie poznali. Aby znali mnie prawdziwego, stwarzam fałszywy obraz siebie, po to by nie zostać rozpoznanym. Kłamię, więc sam, niestety jest jedna różnica, nie okłamuję siebie, nie mówię, że wszystko jest ok., że będzie dobrze, staram się wiedzieć jaki jestem naprawdę (dlatego pishę blog’a – on przypomina mi że nic nie jest w porządku i że nie ma sensu się okłamywać). Staram się realnie patrzeć na świat, widzę przez to wszystkie jego mankamenty. To jest mój błąd……..czyżby?........ nie wiem…………………..
Jesteś?
Tak….
Gdzie?
Wszędzie….
Skąd mam to wiedzieć?
Uwierz mi na słowo….
Nigdy mnie nie opuścisz?
Nie widzę takiej potrzeby…..
Naprawdę?
Tak, chyba, że sam będziesz tego chciał……
To cieszę się z tego powodu.
Miło mi…….
A co z innymi ludźmi, z nimi tesh rozmawiasz?
Jeśli tego zechcą…… nic nie robię wbrew ich woli…….
Cieszę się, że mogę z Tobą porozmawiać
Rób to, zawshe kiedy będzie ci smutno….. Mi to nie przeszkadza……..
Każdy rozmawia z Bogiem na swój sposób,
Każdemu Bóg poświęci swój czas
Spełni życzenie człowieka
Jeśli nie będziemy z nim rozmawiać nie będzie nalegał
Dał nam wolną wolę
Nie każe nam w niego wieżyć
Możemy zrobić, co chcemy
I to właśnie wywyższa go ponad wszystko…………………….
Bóg – w związku z tym, że w komentarzach toczą się wojny o to czy Bóg istnieje czy nie, postanowiłem napisać coś od siebie, dla nikogo specjalnego, ot tak. Bóg, kim jest dla mnie? Jakie jest moje zdanie na jego temat? Otóż, wiara w Boga została mi wpojona przez rodziców, a potem przez ludzi w przedszkolu i shkole. Czy to dobrze? Nie wiem. Dziękuję im jednak za to, że tak uczynili. Że dokonali wyboru za mnie i ochrzcili mnie. Czemu mówię, że dokonali wyboru za mnie? Ostatnio usłyszałem od kogoś, że dzieci powinny brać chrzest dopiero, kiedy zaczną rozumieć wszystko. Wtedy dopiero będą wiedziały jak ważny jest ten sakrament i będą mogły zdecydować czy chcą czy nie chcą być chrześcijanami. Jest w tym jednak zasadniczy błąd. Jeśli nie byłyby wychowywane w świadomości, że należą jush do wspólnoty, jaką są chrześcijanie ( a raczej wshyscy katolicy), nie wiem czy przynajmniej w połowie przypadków powiedziałyby przy chrzcie „tak”. Wracam do tematu. Cieszę się że mogłem zostać chrześcijaninem, że zostałem oczyszczony z grzechu pierworodnego i teraz mogę dokonać wyboru. W końcu, „jeśli się czegoś nie spróbowało to skąd się wie czy się to lubi czy nie”. Może i nie jest to piękne, ale jakoś oddaje to, co chcę przekazać. Wierzę, że Bóg istnieje. Fakt, czasem mam pytania, wątpliwości, ale mam do nich prawo. Jestem tylko człowiekiem. Czy wiara nie sprawia mi kłopotów, czy nie jestem przez nią nieakceptowany? Czasem, ale ludzi, którzy nie akceptują człowieka za jego odmienność mam (wszyscy wiedzą, za kogo). Nie przejmuję się tym. Jestem przekonany, iż mam rację, że Bóg istnieje. Nikt mi tego udowadniać nie musi. Był czas, w którym odwróciłem się od niego. Nie wierzyłem jush w to, że jest i może mi w czymś pomóc. Powróciłem jednak do wiary w niego. Czemu? Przeraziła mnie perspektywa bycia człowiekiem bez nadziei, bez świadomości tego, że jest ktoś kto mnie kocha, że kiedyś osiągnę spokój. Moja wiara jest moją prywatną wiarą. Każdy ma taką. Przekształca wiarę na swój sposób. Wyciąga różne wnioski i wtedy jego wyobrażenia ewoluują. Ja wieżę w coś podobnego zasadami do „Pomniejsze bóstwa” (Terry’ego Pratchett’a – wiem to wyinaczenie i kompletna maniakalność, znam połowę książek na pamięć a ustroje panujące w poszczególnych krainach i ich geografię znam czasem lepiej nish tą tu w „prawdziwym” świecie). Każdy może wierzyć, w co chce. Po śmierci idzie gdzie chce. Ma tego swojego Boga, który tak naprawdę jest jeden dal wszystkich religii, lecz pod wieloma postaciami. Może brzmi to jak gadanie reformatora próbującego ustanowić nowe dogmaty wiary, ale kiedyś wpadłem na takie coś. Pozwala mi to wierzyć w mojego Stwórcę (tego jedynego) i zarazem żyć w zgodzie z innymi religiami. Nawiasem mówiąc ciekaw jestem ile komentarzy będzie na temat tego, iż jestem nienormalny i gadam głupoty:). Czemu wyznaję tą, a nie inną religię? Pomijając fakt, że właśnie w jej duchu zostałem wychowany, uważam ją za religię zbyt rozbudowaną, za bardzo trzymającą się kupy, aby mogła zostać wymyślona przez człowieka. A jeśli? Jeśli Jezus Chrystus naprawdę był taki mądry i nauczał o takich rzeczach nie będąc synem Bożym, to wnioskuję żeby wynieść go do tej rangi teraz. Jeśli Papież Jan Paweł II, nie jest natchniony przez Boga, to jego tesh proponuję wynieść do rangi przynajmniej bóstwa. Gdyby Bóg nie istniał i nie pomagał papieżowi, ten nigdy nie wytrzymałby tylu, obowiązków, wyrzeczeń itp. Podsumowując, wieżę, że Bóg istnieje i choć czasem miewam zachwiania wiary, nigdy nie przestanę w niego wieżyć. Co do niewieżących, przykro mi że błądzicie……….
Stoicie
Jesteście wielcy
On obok
Nie różni się od was
Chociaż……..
Zaraz, czy to nie jest koszulka z Kubusiem Puchatkiem?
Co znaczy ta figurka „Traszki Ned’a” wystająca z kieszeni?
Dlaczego on się uśmiecha?
Nie patrzy w tą stronę, co wy
Patrzy w niebo
Wydaje się beztroski
A jednak nieróżniący się prawie od was
No i jego postawa…..
Przygarbiony
Na zgiętych nogach
Wydaje się mniejszy
Lecz w każdej chwili może się wyprostować
Nie chce jednak
Woli pozostać w swoim świecie
Świecie dziecka
Z którego wyrywają go tylko czasami problemy dorosłych
Jest na pewno shczęśliwshy od was
Bo na zawshe pozostanie dzieckiem
I choć na co dzień będzie dorosły
Będzie w jego środku coś z dziecka
Dziecka które zmienia świat……………………………………….